ತಾಯೇ ನಿನದು ಪೊರೆವ ಮಡಿಲು
ಹಿತದಿ ಒರಗಿಕೊಳ್ಳುವೆ
ಪ್ರೀತಿ ಮಳೆಯ ಹನಿಸೋ ಮುಗಿಲು
ತಂಪನುಣುತ ತಣಿಯುವೆ
ಕೊನೆಯಿರದ ವಾತ್ಸಲ್ಯ ಕಡಲು
ಪ್ರತೀ ಹನಿಯದು ಅಮೃತ
ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ಜೀವಜಲವನೆ
ಸವಿದು ಬದುಕುವೆನವಿರತ
ಬೆಚ್ಚನೆ ಭಾವ ನೀ ಜೊತೆಗಿರಲು
ನಿನ್ನ ಸನಿಹವು ಅದ್ಭುತ
ಅರಿವ ತೆರೆಯುತ ಪ್ರತೀ ಕ್ಷಣದಲು
ಬೆರಗಿನೊಳಿಡುವೆ ಸಂತತ
ನೋವಿನಲ್ಲೂ ನಗುವ ಧರಿಸಿ
ಹರುಷ ಹಂಚಿ ಉಣಿಸುವೆ
ಕೋಪ ತಾಪ ಎರಗಿ ಬರಲಿ
ಮಮತೆಯಲ್ಲೇ ಮಣಿಸುವೆ
ನಿನ್ನ ರಕ್ಷೆಯು ಎದುರು ನಿಲಲು
ಜಗಕೆ ಜಗವೇ ಮೌನವು
ಕಾಡದೆಂದಿಗೂ ಭಯ – ದಿಗಿಲು
ನಿನ್ನ ಜೊತೆಯಿರೆ ಸೌಖ್ಯವು
ನೀನೊಂದು ಮುಗಿಯದ ಕವಿತೆ
ನನ್ನೆದೆಯೊಳಗಿನ ಗಾನವು
ಸಾವಿರ ಭಾವದ ಪ್ರೇಮದೊರತೆ
ಮನವ ತುಂಬುವ ಧ್ಯಾನವು
ಜಗದ ಸರ್ವಕೂ ನೀನೇ ಮಿಗಿಲು
ನಿನ್ನ ಬಿಂಬವ ಎದೆ ತುಂಬುವೆ
ಹೃದಯದಾಳದಿ ಅಳಿಸಲಾಗದ
ನಿನ್ನೊಲವನೇ ಉಸಿರಾಡುವೆ
✍️ ಅಶೋಕ ತೆಕ್ಕಟ್ಟೆ